نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند
2 استادیار و عضو هیأت علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان
3 مربی و عضو هیأت علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند
چکیده
این پژوهش با هدف، نقش آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه روستای دهک در سال تحصیلی 92-91 بودند که بر طبق جدول مورگان، 68 نفر از دانش این پژوهش با هدف، نقش آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه روستای دهک در سال تحصیلی 92-91 بودند که بر طبق جدول مورگان، 68 نفر از دانش آموزان بهصورت تصادفی انتخاب گردیدند. پس از اجرای آزمون تعللورزی تحصیلی نسخه دانشآموز سولومون و راتبلوم (1984)، 40 نفر از دانش آموزانی که دارای نمره تعللورزی بالاتر از 50 بودند برای جایگزینی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) انتخاب شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش، به مدت 16 جلسه دو ساعته تحت آموزش خودتنظیمی قرارگرفتند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. در پایان دوره آموزش، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً آزمون نامبرده را دریافت کردند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش تحلیل کواریانس تک متغیره در سطح معناداری 05/0> P نشان داد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی میزان تعللورزی تحصیلی گروه مورد نظر را از 60/74 به 85/71 کاهش داده و تأثیر مثبت و معناداری بر تعلل ورزی تحصیلی دارد. در نتیجه، با آموزش راهبردهای خودتنظیمی میتوان راهبردهایی کارآمد و سودمند را برای کاهش تعللورزی تحصیلی در اختیار دانش آموزان قرار داد.
کلیدواژهها
- آهنگر، فاطمه (1390). "نقش جهت گیری های هدفی و راهبردهای خودتنظیمی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه هرمزگان". پایان نامه کارشناسی آهنگر، فاطمه (1390). "نقش جهت گیریهای هدفی و راهبردهای خودتنظیمی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه هرمزگان". پایان نامه کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان.##2.پورسید، رضا؛ حبیب الهی، سعید؛ فرامرزی، سالار (1389). "اثربخشی برنامه آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری دانشجویان نابینا و کم بینا". راهبردهای آموزش، سال سوم، ش 1 (بهار): 7-11.##3.جوکار، بهرام؛ دلاورپور، محمدآقا (1386). "رابطه ی تعلل ورزی آموزشی با اهداف پیشرفت". اندیشه نوین تربیتی، سال سوم، ش 3 و 4 (پائیز و زمستان): 8-16.##4.جعفرطباطبایی، سمانهسادات، و دیگران (1391). "تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی و اضطراب دانشجویان روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند". مراقبت های نوین، سال نهم، ش 4 (زمستان): 292 - 300.##5.حسینی چاری، مسعود؛ دهقانی، یوسف (1387). "پیشبینی میزان اهمالکاری تحصیلی براساس راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری". فصلنامه پژوهش در نظامهای آموزشی، سال دوم، ش 4 (زمستان): 61-72.##6.حسینی، فریده سادات؛ خیر، محمد (1388). "پیشبینی تعللورزی رفتاری و تصمیمگیری با توجه به باورهای فراشناختی در دانشجویان". روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، سال یازدهم، ش3 (پائیز): 265-273.##7.شهنیییلاق، منیجه، و دیگران (1385). "بررسی شیوع تعللورزی و تأثیر روشهای درمانشناختی، رفتاری و مدیریت رفتار بر کاهش آن در دانش آموزان دبیرستانهای شهر اهواز". علوم تربیتی و روانشناسی اهواز، سال سیزدهم، ش 3 (پائیز): 50-65.##8.شیرزادی، ندا (1389). "رابطه تعللورزی تحصیلی و ادراک از ساختار کلاس با واسطهگری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی". پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی. دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند.##9.کارشکی، حسین (1387). "نقش الگوهای انگیزشی و ادراکات محیطی در یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان پسر پایه سوم دبیرستان های شهر تهران". رساله دکترا روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تهران.##10.مصطفائی، علی (1387). "بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی مبتنی بر مدل پنتریچ بر خودکارآمدی، منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه سوم". رساله دکترا روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.##11.هاشمی، تورج، و دیگران (1391). "نقش جهت گیری هدف، خودکارآمدی خودتنظیم گری و شخصیت در تعلل ورزی". روانشناسی معاصر، سال هفتم، ش 1 (بهار): 73-84.##
12.Boekaerts, M. (1999). “Self – Regulated Learning: Where we are today”. International Journal of Educational Research, Vol. 33, No. 3: 445- 457.##13.Chu, A. H. C.; Choi, J. N. (2005). “Rethinking procrastination: Positive effects of active procrastination behavior on attitudes and performance”. The Journal of Social Psychology, Vol. 145, No. 3: 245–264.##14.Dewitte, S.; Schouwenburg, H. C. (2002). “Procrastination, temptations, and incentives: The struggle between the present and the future in procrastinators and the punctual”. European Journal of Personality, Vol. 16, No. 3: 469-489.##15.Fritzsche, B. A.; Young, B. R.; Hickson, K. C. (2003). “Individual differences in academic procrastination tendency and writing success”. Personality and Individual Differences, Vol. 35, No. 3: 1549-1557.##16.Jain, S.; Dowson, M. (2009). “Mathematics anxiety as a function of multidimensional Self – regulation and self – efficacy”. Journal of contemporary Educational Psychology, Vol. 34, No. 3: 240-249.##17.Howell, A. J.; Watson, D. C. (2007). “Procrastination: Associations with achievement goal orientation and learning strategies”. Personality and Individual Differences, Vol. 43, No. 3: 167-178.##18.Hu, H. (2007). “Effects of self-regulated learning strategy training on learners’ achievement motivation and strategy use in a Web-enhanced instructional environment”. Ph.D. dissertation. Department of Educational Psychology and Learning Systems, Florida State University.##19.Klassen, R. B.; Krawchunk, L. L.; Rajani, S. (2008). “Academic procrasition of undergraduates: Low self efficacy to sellf regulate predicts higher levels of procrasition”. Contemporary Educatinal Psychology, Vol. 33, No. 3: 915-931.##20.Lee, E. (2005). “The relationship of motivation and flow experience to academic procrastination in university students”. The Journal of Genetic Psychology, 166, 5-14.##21.Midgley, C.; Urdan, T. (2001). “Academic selfhandicapping and achievement goals: A further examination”. Contemporary Educational Psychology, Vol. 26, No. 3: 61-75.##22.Pintrich, P. R. (2000). “An achievement goal theory perspective on issues in motivation terminology, theory, and research”. Journal of Contemporary Educational Psychology, Vol. 13, No. 3: 25-92.##23.Pintrich, P. R.; De Groot, E. (1990). “Motivational and Self- regulated learning component of classroom academic performance”. Journal of Educational Psychology, Vol. 82, No. 3: 33-40.##24.Richard, W. (1986). “Reducing procrastination through required course involvement”. Teaching of psychology, Vol. 13, No. 3: 128-130.##25.Rothblum, E. D.; Solomon, L. J.; Murakami, J. (1986). “Affective, cognitive, and behavioral differences between high and low procrastinators”. Journal of Counseling Psychology, Vol. 33, No. 3: 387-394.##26.Schraw, G.; Wadkins, T.; Olafson, L. (2007).” Doing the things we do: A grounded theory of procrastination”. Journal of Educational Psychology, Vol. 99, No. 3: 12-25.##27.Solomon, L. J.; Rothblum, E. D. (1984). “Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates”. Journal of Counseling Psychology, Vol. 31, No. 3: 503-509.##28.Steel, P. (2007). “The nature of procrastination: A meta-anahytic and theoretical review of quntessental self-regulatory failure”. Psychological Bullentin, Vol. 133, No. 3: 65-94.##29.Wolters, C. A. (2003). “Understanding procrastination from a self-regulated learning perspective”. Journal of Educational Psychology, Vol. 95, No. 3: 179-187.##