%0 Journal Article %T بررسی ویژگی های تاریخ نگاری سبک خراسانی در دوره غزنوی %J مطالعات فرهنگی اجتماعی خراسان %I اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خراسان جنوبی %Z 2676-6116 %A خلیفه, مجتبی %A غفاری بیجار, ستاره %D 2020 %\ 11/21/2020 %V 15 %N 1 %P 31-56 %! بررسی ویژگی های تاریخ نگاری سبک خراسانی در دوره غزنوی %K تاریخ نگاری غزنوی %K سبک خراسانی %K نگرش فرهنگی- اجتماعی %K تبیین تاریخی %R 10.22034/fakh.2021.257803.1430 %X تاریخ­نگاری ایران در دوره­ اول حکومت غزنوی (351ـ431ق.) به‌دلیل پیدایش مورخان بزرگی که سنت تاریخ­نویسی و گرایش­های آن را دگرگون کردند، از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. طی قرون چهارم و پنجم با برآمدن ادیبان و دبیرانی بزرگ در جامه‌ی تاریخ‌نویس، تاریخ­نگاری ایرانی و اسلامی از دست محدثان بیرون آمد و در قامت دانشی غیروابسته مطرح گردید. در آن هنگام خراسان به‌عنوان مرکزی علمی‌ ـ ‌فرهنگی بازیگری بی‌همتا در شکل‌گیری شیوه­ جدید تاریخ­نگاری بود و بیش‌تر مورخانی چون ثعالبی، بیهقی و گردیزی از اهالی یا مانند عتبی رشدیافته و علم‌آموخته‌ آن دیار قلمداد می‌شدند؛ از این‌رو در این نوشتار از تاریخ­نگاری غزنوی با سرواژه‌‌ تاریخ­نگاری سبک خراسانی یاد شده است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی، آثار تاریخ­نگارانه‌ عصر غزنوی را بررسی خواهد کرد، کوشیده است ویژگی­های تاریخ­نگاری مورخان خراسانی که بیش‌ترین اثربخشی را بر روند تاریخ­نگاری این عصر و تاریخ‌نویسان پس از خود داشته­اند، بررسی نماید. طی این بررسی می­توان سه ویژگی برجسته را در تاریخ‌نگاری عصر غزنوی یافت: رشد نگرش فرهنگی و اجتماعی در تاریخ­نگاری؛ ظهور تبیین­هایی تاریخی که به تاریخ‌نگاری عقلانی­ انجامیده و افزایش نگاه نقادانه به منابع تاریخی، اشخاص و عملکردهای سیاسی در روزنه‌ دید مورخان این دوره. %U http://www.farhangekhorasan.ir/article_125916_3028080ba2cd9aeb6fdaf897635ab3c1.pdf