بهناز نجاتی؛ محمد حجی پور؛ جواد میکانیکی؛ محمد طاهر مسینایی نژاد؛ محمد ابراهیم ابراهیمی
چکیده
یکی از راهبردهای توسعهساز در متن جامعه عشایری، اسکان است. کانون آواز در شهرستان درمیان به عنوان یکی از کانونهایی است که بخشی از عشایر خراسان جنوبی در ابتدا به طور خودجوش در آن اسکان یافتهاند. در این مقاله سعی شده است تا به بررسی تحولات اقتصادی – اجتماعی جامعه عشایری پس از اسکان اشاره شود و در آن، با رویکردی توصیفی – تحلیلی ...
بیشتر
یکی از راهبردهای توسعهساز در متن جامعه عشایری، اسکان است. کانون آواز در شهرستان درمیان به عنوان یکی از کانونهایی است که بخشی از عشایر خراسان جنوبی در ابتدا به طور خودجوش در آن اسکان یافتهاند. در این مقاله سعی شده است تا به بررسی تحولات اقتصادی – اجتماعی جامعه عشایری پس از اسکان اشاره شود و در آن، با رویکردی توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر دو روش اسنادی و پیمایشی به مطالعه عشایر اسکان یافته پرداخته شد. جامعه مورد مطالعه مشتمل بر 150 خانوار عشایری ساکن در کانون آواز بوده که از میان آنان تعداد 85 خانوار با کمک فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه تعیین و از روش نمونهگیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. ضریب پایایی پرسشنامه مورد استفاده به کمک روش تصنیف 86/0 به دست آمد. یافتهها نشان داد علیرغم بهبود در شاخصهای کلان اقتصادی و اجتماعی، در بعد اقتصادی دسترسی به غذا، دارای بیشترین تحولات مثبت بوده است اما پارامترهایی همچون درآمد و پسانداز رشد قابل ملاحظهای نداشته است. در بعد اجتماعی نیز شاخص باسوادی جامعه ارتقاء یافته اما به لحاظ کیفیت و کاربردی نمودن آن، تحول چشمگیری نمیتوان یافت. بهعلاوه اسکان در بعد جریان فضایی جمعیت به سکویی برای مهاجرت جوانان به کانونهای شهری تبدیل شده است.