جغرافیای طبیعی
محمد شریفی تهرانی؛ جواد یوسفی
چکیده
گردشگری فرهنگی همواره از جمله گونههای اصلی گردشگری در ایران و به طور کلی کشورهای در حال توسعه محسوب میشود. با این وجود، دیدگاه فراگیری در میان کارشناسان نسبت بهگونههای مختلف آن وجود ندارد. بهطور دقیقتر، در منابع مختلف اختلاف نظرهایی در رابطه با قلمداد کردن گردشگری بومشناختی، مذهبی و روستایی بهعنوان گونههای ...
بیشتر
گردشگری فرهنگی همواره از جمله گونههای اصلی گردشگری در ایران و به طور کلی کشورهای در حال توسعه محسوب میشود. با این وجود، دیدگاه فراگیری در میان کارشناسان نسبت بهگونههای مختلف آن وجود ندارد. بهطور دقیقتر، در منابع مختلف اختلاف نظرهایی در رابطه با قلمداد کردن گردشگری بومشناختی، مذهبی و روستایی بهعنوان گونههای مختلف گردشگری فرهنگی وجود دارد که مقاله تحلیلی حاضر، با استفاده از راهبرد تحقیق تلفیقی ادبیات موجود، سعی در ارائه یک مفهوم جامع برای این موضوع با تأکید بر استان خراسان جنوبی دارد. بنابراین، سؤال اصلی مد نظر نویسندگان این مقاله آن است که آیا گردشگری بومشناختی، مذهبی و روستایی را میتوان بهعنوان گونههای مختلف زیرمجموعه گردشگری فرهنگی محسوب کرد؟ نتایج حاصله بیانگر آن است که به لحاظ ماهیت فعالیت گردشگران در مقصد، گردشگری مذهبی و روستایی بهطور کامل و گردشگری بومشناختی در صورتی که گردشگران از طریق ارتباط مستقیم (رویارویی با مردم محلی) و یا غیر مستقیم (از طریق شواهد زندگی مردم محلی) در کنار سفر مسؤولانه خود به شناخت و یا تحقیق در مورد فرهنگ مردم محلی بپردازند، میتوانند گونهای از گردشگری فرهنگی قلمداد شوند.