تاریخ اسلام
علی اکبر عباسی؛ محمدحسن الهی زاده
چکیده
خراسان در دوره اموی همواره مورد توجه خلفا بوده است و معمولاً حاکمان خراسان از میان اعراب و بهویژه اشخاص مورد اعتماد برگزیده میشدند. خراسان ولایتی پهناور و پر درآمد بود، این مسأله از سویی سبب بروز رقابت میان امیران برای تصدی حکومت بر آن میشد و از سوی دیگر، حساسیت و نگرانی خلفای اموی را نسبت به این ناحیه برمیانگیخت. خراسانیان ...
بیشتر
خراسان در دوره اموی همواره مورد توجه خلفا بوده است و معمولاً حاکمان خراسان از میان اعراب و بهویژه اشخاص مورد اعتماد برگزیده میشدند. خراسان ولایتی پهناور و پر درآمد بود، این مسأله از سویی سبب بروز رقابت میان امیران برای تصدی حکومت بر آن میشد و از سوی دیگر، حساسیت و نگرانی خلفای اموی را نسبت به این ناحیه برمیانگیخت. خراسانیان یا بومیان منطقه گذشته از برتریهای فرهنگی و مدنی نسبت به اعراب، میراث دار نظام اداری و دیوانی پر سابقهای بودند و عناصر مفیدی جهت کمک به ادارهی بهتر منطقه محسوب میشدند. گرچه براساس تعصب امویان و اعراب ساکن، مناصب کلیدی و حساس در اختیار اعراب بود اما در زمینههایی که اعراب تبحر کافی نداشتند، نظیرکتابت، حجابت، سفارت و مشاوره، از بومیان استفاده میشد. بومیان نیز اگرچه کلاً میانهی خوبی با اعراب نداشتند اما معمولاً در این زمینهها با آنان همکاری میکردند. این پژوهش، تحقیقی توصیفی- تحلیلی است که به بررسی مراودات حاکمان خراسان با بومیان منطقه در زمینه امور اداری عهد اموی میپردازد و حد و مرز این مراودات را مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهد.
