ادبیات و علوم انسانی
حامد نوروزی
چکیده
نهضت سربداران خراسان (737هـ. ق.ـ 783هـ. ق.) مهمترین نهضت آزادیبخش ایران در قرن هشتم است. تزلزل و ناپایداری این دولت مستعجل و فراز و فرودهای ایدئولوژیک آن سؤالهای بزرگی را پیش روی محققان قرار دادهاست. گفتمان این نهضت، مانند همه گفتمانهای سیاسیـ اجتماعی، دارای دو مرحله غیرِمستقر (پیش از استقرار حکومت) و مستقر (پس از استقرار ...
بیشتر
نهضت سربداران خراسان (737هـ. ق.ـ 783هـ. ق.) مهمترین نهضت آزادیبخش ایران در قرن هشتم است. تزلزل و ناپایداری این دولت مستعجل و فراز و فرودهای ایدئولوژیک آن سؤالهای بزرگی را پیش روی محققان قرار دادهاست. گفتمان این نهضت، مانند همه گفتمانهای سیاسیـ اجتماعی، دارای دو مرحله غیرِمستقر (پیش از استقرار حکومت) و مستقر (پس از استقرار حکومت) است. در این مقاله تلاش شدهاست نامه شیخ حسن جوری به امیر محمّدبیک، برادر ارغونشاه، بهعنوان یکی از مهمترین اسناد گفتمان غیرِمستقر سربهداران، تحلیل و به برخی از پرسشهای بالا از جمله تأثیر شرایط مکانی و زمانی در این جنبش، مفاهیم سیاسی و مذهبی آن و عامل وحدتبخش به نیروهای پراکنده مردمی، ذیل یک گفتمان واحد پاسخ داده شود. برای پاسخ به این پرسشها از شیوه تحلیل گفتمان لاکلائو و موفه بهره خواهیم برد که در آن هم، مفاهیم یک گفتمان، مانند جابهجایی دالها، سوژه سیاسی، اسطوره و تصور اجتماعی، قابلیت دسترسی و اعتبار، غیریت و حاشیهرانی، دالهای خالی و هژمونی، حول محور "دال مرکزی" شکل میگیرند. پس از بررسیها روشن میشود که در گفتمان غیرِمستقر سربداران، دالهای مرکزی، ظلمستیزی و برابریجویی هستند. شیخ خلیفه و شیخ حسن جوری، بهعنوان مهمترین شخصیتهای این گفتمان، با تکیه بر گفتمانهای تشیع و تصوف، اسطورهای مبتنی بر ظلمستیزی شیعیانه و برابریجویی عارفانه خلق کردند و آن را به تصور اجتماعی تبدیل نمودند. بقیه مفاهیم این گفتمان نیز، حول همین دالهای مرکزی، متمرکز میشوند. در خلال مقاله علاوه بر این نامه، از منابع و اسناد تاریخی دیگر نیز در جهت تحلیلی شامل، استفاده شدهاست.