TY - JOUR ID - 156249 TI - بررسی صرفی- نحوی گویش کرمانجی خراسان با تأکید بر نظام های حالت JO - مطالعات فرهنگی اجتماعی خراسان JA - FAKH LA - fa SN - 2676-6116 AU - علیزاده, علی AU - تقوی گلیان, محمد AD - استادیار گروه زبان شناسی دانشگاه بیرجند AD - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان شناسی دانشگاه بیرجند Y1 - 2013 PY - 2013 VL - 7 IS - 1 SP - 59 EP - 76 KW - گویش کرمانجی خراسان KW - زبان کردی KW - نظام های حالت KW - صرفی- نحوی DO - 10.22034/fakh.2013.156249 N2 - گویش کرمانجی خراسان گونه ای از شاخه شمالی زبان کردی محسوب می شود که بر طبق آمار غیر رسمی حدود 7/1 تا 2 میلیون نفر گویشور در نقاط مختلف خراسان از جمله، قوچان، شیروان، بجنورد، اسفراین، چناران، فاروج، باجگیران، درگز، کلات، لوجی، رائین، جوین، مانه و سملقان، راز و جرگلان، گرمه  جاجرم و رادکان و به صورت محدود حتی در مشهد بدان تکلم می­کنند. ویژگی ممتاز این گویش نسبت به دیگر شاخه های زبان کردی این است که خیلی از مشخصه­های صرفی- نحوی زبان های ایرانی باستان را هنوز در خود حفظ نموده است. بررسی صرفی- نحوی این گویش کمک می­کند تا از فروپاشی آن جلوگیری و دامنه تغییرات آن را کاهش دهیم تغییراتی که در نتیجه همجواری با زبان های غیر ایرانی از جمله ترکی و عربی بوجود آمده است. در بررسی صرفی- نحوی زیر ابتدا انواع حالتهای صرفی- نحوی از دیدگاه کیبورت توضیح و سپس برای هر یک، نمونه هایی از گویش کرمانجی خراسان ارائه و نشان خواهیم داد که علی­رغم برخورداری از نظام های حالت متنوع و پراکنده این گویش، از تلفیقی از نظام های فاعلی- مفعولی و ارگتیو بطور غالب و بصورت همزمان بهره می برد. UR - http://www.farhangekhorasan.ir/article_156249.html L1 - http://www.farhangekhorasan.ir/article_156249_d37430af70b83cb8e2fe1573b2c36230.pdf ER -